Le Suckerberg

13.1.25

Het is zover: vandaag ben ik eigenlijk te moe om te schrijven. Na een lange en volle dag vol schrijven aan mijn boek, voelt '“nog even iets anders schrijven” tamelijk overbodig. De staat van de wereld wil ook niet bepaald helpen (ja, ik val in herhaling, maar gezien die staat van de wereld is dat niet bepaald verrassend).

Het semi-goede nieuws van vandaag is dat een bestand tussen Israël en Hamas op handen lijkt. Ik schrijf semi-goed omdat het de hoogste tijd is dat een staakt-het-vuren wordt afgekondigd, maar gezien de tienduizenden mensen die reeds om het leven zijn gebracht en de algehele verwoesting van Gaza is eigenlijk nog maar de vraag: is het een staakt-het-vuren, of is er simpelweg niets meer over om kapot te maken?

Het andere grote nieuws waar ik mezelf vandaag mee heb kunnen afleiden, c.q. waar ik me enorm over heb kunnen opwinden, is Mark Zuckerberg. Ik denk vaker dan me lief is aan de miljardair met de uitstraling van een natte washand. Het woord lapzwans is speciaal voor hem uitgevonden. Nu Donald Trump over een week wordt geïnaugureerd heeft Lapzwans het idee opgevat dat grote techbedrijven onder invloed van het diversiteit en inclusie-denken aan masculiniteit ingeboet. Het is tijd voor meer mannelijke energie, dixit Zuckerberg. Ik zie hem nog zitten, bij het Europees Parlement, waar hij werd ondervraagd over onder meer fake news op Facebook. Het zweet stond op zijn voorhoofd, het huilen stond hem nader dan het lachen. Zuckerberg zou het nog geen tien minuten volhouden in een groep met wat hij verstaat te zijn ‘Echte Mannen’.

Enfin, het is tijd voor een meer onderhoudend en analytisch essay over Le Suckerberg en de staat van de wereld. Snel meer.

Foto: Com & O